Andreassen nam snel de leiding en reed onbedreigd naar de wereldtitel. Daarachter ontstond een spannede strijd tussen Gulickx, Iserbyt en de Amerikaan Gage. De Nederlander leek door een glipper in de slotronde een medaille te hebben verspeeld, maar knokte zich terug in het wiel van de Amerikaan, die door materiaalproblemen niet meer aan sprinten toe kwam. "Ik heb zeker vrede met mijn bronzen plak" zei Gulickx na afloop. "Aan winnen heb ik niet gedacht toen die Deen zoveel voorsprong nam. Misschien had ik een tweede plaats kunnen halen, maar ik kan hier ook heel goed mee leven. Dit geeft perspectief voor mijn toekomst in het veld en is een mooie bekroning van het seizoen." De mindere dag in Hoogerheide van vorige week had zijn zelfvertrouwen geen deuk opgeleverd. "Je kunt een mindere dag hebben. Toen ik hier donderdag reed en weer modder trof, was ik wel minder blij. Dat veranderde toen het ging vriezen en vanmorgen lag het parcours er echt perfect bij voor mij.

Diskwalificatie

Maik van der Heijden werd gediskwalificeerd als gevolg van een foute wissel. Aanvankelijk stond hij als zevende in de uitslag. Van der Heijden gooide zijn fiets vroeg in de post al op de grond, waarna de mecanicien de eigen post verliet om hem een nieuwe fiets te geven. 'Dat is een fout van beide partijen, gebeurd in het heetst van de strijd. Maar heel zuur voor Maik" zei bondscoach Johan Lammerts erover.

Wolsink verrast

Thijs Wolsink was een verrassende nummer vijf in Tabor. "Ik had zelf vooraf ingezet op een plaats tussen de 8 en de 15, maar ik had goede dag en koos bovendien sneller dan de anderen voor de juiste banden. Ik kon merken toen de voorsten ook hadden gewisseld, toen kwam ik niet meer dichterbij. Maar met deze vijfde plaats ben ik ook heel blij, Als eerstejaars geeft dat vertrouwen richting het komende jaar bij de junioren."

Pech voor Van der Stegen

Roel van der Stegen was vorige week een verrassende nummer twee in Hoogerheide, maar kon nu zijn stempel niet op de wedstrijd drukken. "Ik heb gewoon heel veel pech gehad hier. Mijn frame brak en in mijn andere fiets pasten de juiste banden niet, waarmee je hier moest rijden, de rhyno's. Door die tegenslag deed ik geen moment voor de prijzen mee. Natuurlijk had ik op meer gehoopt na vorige week, maar het zat er niet in. Ook omdat ik niet helemaal fit was geweest de afgelopen week."

Kampioen imponeert

Simon Andreasson won de titel die vooraf al aan Eli Iserbyt was toe bedacht. "In tegenstelling tot het WK MTB was ik hier niet als topfavoriet gestart, maar ik wist dat er mogelijkheden lagen. Ook omdat ik me nog nooit zo goed op een wereldkampioenschap veldrijden had voorbereid. Ik startte op de tweede rijd, maar kon in de lange afdaling zo tien mensen passeren. Ik wilde graag zo snel mogelijk voorin raken om zo mijn eigen wedstrijd te kunnen rijden. Omdat ik de balkjes kon springen, hoefde ik alleen bij de trap van de fiets. Daar houd ik van."

Iserbyt baalt

Eli Iserbyt dacht onderweg aan afstappen, zo meldde hij op de persconferentie. 'Maar ik wist dat er veel mensen voor mij naar Tabor gekomen waren en kon dat niet maken. Ik merkte al snel dat ik niet op de juiste banden rond reed, omdat het parcours er toch weer anders bij lag. ik schreeuwde dat ik rhyno's wilde, maar die hadden ze niet in de post en moesten ze uit de camper halen. Toen ik dan eindelijk de goede banden had, ging het een stuk beter, maar was zilver het hoogst haalbare. Maar ik ga niet zeggen dat ik anders wel gewonnen had, de Deen was heel sterk."