Annemarie Worst zelf was zeer content met de zege. "Dit is toch mijn eerste grote overwinning bij de elite-vrouwen" sprak de voormalig wereldkampioene bij de beloften-vrouwen (Bieles 2017). "Ik had vorige week al wel gemerkt dat ik goed was. Dit is pas mijn tweede volledige seizoen in het veld. Ik denk dat ik vorig jaar toch als leerjaar moet zien, nadat ik uit het mountainbiken ben gekomen. Ik sprong niet altijd goed met mijn krachten om, maakte veel foutjes. Op dit moment heb ik meer inhoud in vergelijking met het verleden, ben ik technisch beter en ben ik ervarener. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat ik nu elke week ga winnen, maar het zou mooi zijn als ik telkens bij de eerste vijf kan eindigen dit seizoen. En dan natuurlijk met een voorkeur voor uitschieters als deze. En dan bij voorkeur in kampioenschappen als het EK en het WK. Maar ik zou als leidster in de Superprestige ook graag deze reeks hoog afsluiten. Dat zou betekenen dat ik me als renster zo ontwikkeld heb dat ik een seizoen lang op het hoogste niveau kan presteren." 

Worst deed na afloop een bijzondere bekentenis. "Ik houd eigenlijk helemaal niet zo van door het zand rijden. Wel rijd ik in Gieten altijd goed, ook omdat het een thuiswedstrijd is. Maar nu was het juist in het zand waar ik Marianne pijn kon doen en uiteindelijk een kloof kon slaan. Toen ik in de ronden daarvoor achter haar reed, merkte ik dat ik over had en daarom besloot ik daar mijn slag te slaan. En dan rijd je gewoon met ruime voorsprong de laatste ronde in. Hoefde ik niet eens te sprinten voor die eerste zege."

Fleur Nagengast was eerste bij de beloften-vrouwen. Zij was achtste in de wedstrijd bij de elite. "Ik kende een goede start en kon direct met de besten in de wedstrijd mee. In de eerste wedstrijden - al vanaf dat ik in de Verenigde Staten reed - merkte ik dat ik een stap gezet heb dit jaar. Natuurlijk was het even afwachten hoe mijn knie het hield, nadat ik daar vorige week op gevallen was. Maar ik ben uit voorzorg direct afgestapt, heb goed gekoeld en merkte in de training al wel dat ik pijnvrij kon rijden. Het is geweldig dat ik uitgerekend hier zo goed presteer. Op dit thuisparcours wil ik graag goed rijden en schreeuwt het publiek mij altijd naar voren. En vandaag zeker. Dit was echt een heel mooie dag. Hopelijk kan ik dit bevestigen in de komende weken."

De winnares van vorig jaar Maud Kaptheijns werd vijfde.

Annemarie Worst zelf was zeer content met de zege. "Dit is toch mijn eerste grote overwinning bij de elite-vrouwen" sprak de voormalig wereldkampioene bij de beloften-vrouwen (Bieles 2017). "Ik had vorige week al wel gemerkt dat ik goed was. Dit is pas mijn tweede volledige seizoen in het veld. Ik denk dat ik vorig jaar toch als leerjaar moet zien, nadat ik uit het mountainbiken ben gekomen. Ik sprong niet altijd goed met mijn krachten om, maakte veel foutjes. Op dit moment heb ik meer inhoud in vergelijking met het verleden, ben ik technisch beter en ben ik ervarener. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat ik nu elke week ga winnen, maar het zou mooi zijn als ik telkens bij de eerste vijf kan eindigen dit seizoen. En dan natuurlijk met een voorkeur voor uitschieters als deze. En dan bij voorkeur in kampioenschappen als het EK en het WK. Maar ik zou als leidster in de Superprestige ook graag deze reeks hoog afsluiten. Dat zou betekenen dat ik me als renster zo ontwikkeld heb dat ik een seizoen lang op het hoogste niveau kan presteren." 

Worst deed na afloop een bijzondere bekentenis. "Ik houd eigenlijk helemaal niet zo van door het zand rijden. Wel rijd ik in Gieten altijd goed, ook omdat het een thuiswedstrijd is. Maar nu was het juist in het zand waar ik Marianne pijn kon doen en uiteindelijk een kloof kon slaan. Toen ik in de ronden daarvoor achter haar reed, merkte ik dat ik over had en daarom besloot ik daar mijn slag te slaan. En dan rijd je gewoon met ruime voorsprong de laatste ronde in. Hoefde ik niet eens te sprinten voor die eerste zege."

Fleur Nagengast was eerste bij de beloften-vrouwen. Zij was achtste in de wedstrijd bij de elite. "Ik kende een goede start en kon direct met de besten in de wedstrijd mee. In de eerste wedstrijden - al vanaf dat ik in de Verenigde Staten reed - merkte ik dat ik een stap gezet heb dit jaar. Natuurlijk was het even afwachten hoe mijn knie het hield, nadat ik daar vorige week op gevallen was. Maar ik ben uit voorzorg direct afgestapt, heb goed gekoeld en merkte in de training al wel dat ik pijnvrij kon rijden. Het is geweldig dat ik uitgerekend hier zo goed presteer. Op dit thuisparcours wil ik graag goed rijden en schreeuwt het publiek mij altijd naar voren. En vandaag zeker. Dit was echt een heel mooie dag. Hopelijk kan ik dit bevestigen in de komende weken."

De winnares van vorig jaar Maud Kaptheijns werd vijfde.