Compton miste volledig haar start en voorin troepte een vijftal samen met Sophie de Boer, Nikki Harris, Sanne Cant, Helen Wyman en Ellen van Loy. Waar het voorin lang niemand lukte om een kloof te slaan, wist Wyman in de slotfase weg te komen. Ze had Compton zien opstomen, moest haar bij zich dulden, maar was uiteindelijk lang aan de Amerikaanse gewaagd, Compton bleek in de slotfase net iets sterker. Achter de Amerikaanse en de Britse wist De Boer in extremis Sanne Cant af te schudden en zo naar een nieuwe podiumplaats te rijden, maar nu dus in de wereldbeker.

Goed voor vertrouwen

"Ik ben daar echt heel blij mee" zei de Enschedese na afloop. "Dit is goed voor mijn zelfvertrouwen. Het parcours in Valkenburg ligt me, omdat ik houd van parcoursen waar je op de macht moet koersen, maar de omstandigheden waren voor het publiek wel leuk, maar voor ons erg zwaar. Ik heb geprobeerd niet te veel met mijn krachten te smijten en wat over te houden voor het laatst en dat is gelukt. Ik denk dat ik de grenzen van mijn mogelijkheden niet ken en hoop op meer mooie resultaten deze winter. Al besef ik ook heel goed dat de top dicht bij elkaar zit en dat een iets mindere dag of wat pech ervoor zorgen kan dat je naast het podium eindigt." Katie Compton kon na afloop wel lachen om haar rampzalige start. "Ik ben er ondertussen aan gewend dat het zo gaat. Het is leuk voor het publiek, maar ik maak het mezelf als sporter erg lastig. Het enige voordeel is dat ik niet meer in paniek raak van weer een minder vertrek - ik raakte gewoon in het gedrang op achterstand - en wist dat ik met een constant tempo weer voorin kon komen. Toen ik vooraan was, kon ik weer aan winnen denken. En dat is gelukt!"